چیزی شبیه فاصله...

                       (( تقدیم به پدر بزرگ عزیزم که به تازگی به آسمان رفت))

وقتی قدم قدم دور می شوم از جاده های منتهی به تو،انگار نزدیک می شوم به تنهایی.

با این که می دانم همین جا کنارم نشسته ای اما...

اما این حس که جایت گذاشته ام عذابم می دهد؛

حالا فقط من و جای خالیه تو مانده ایم برای هم،

نمی دانم دوستم داری یا نه،

نمی دانم میان این همه صدا که با تو حرف می زننددوست داری صدای مرا بشنوی یا نه!

اما من می دانم که دوستت دارم،

می دانم که می خواهم با تو حرف بزنم،

فقط هین و دنیای من این است!!

نظرات شما عزیزان:

zeynab

ساعت23:24---21 مرداد 1391

manam baraye inke dg kenaretun nist vaghan narahatam azizam

zahra

ساعت12:14---17 مرداد 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

slm/azizam ghame akharet bashe. matnet mesle hamishe ali bod

فرشيد رشيدي

ساعت8:40---15 مرداد 1391

- [ایمیل]

با سلام
شعرهايت در مجموعه زيباست ولي بيشتر گرايش به شعر سپيد داريد و در بعضي از جاهها شعر از احساس تهي و بيشتر به سمت سياه مشقي پيش مي رود مثلا در شعري كه كه براي پدر بزرگتان سروديد احساس خيلي دخيل هست ولي از قالب شعري بيرون رفتيد ولي با تمام تفاصيل از شعرهايت خوشم آمد به اميد اينكه شهرهاي زيباتري از شما مشاهد كنيم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: